Diagnoza i terapia integracji sensorycznej

Centrum Integracji Sensorycznej w Starogardzie Gdańskim

W zakresie działalności Centrum wpisane są :

-diagnozowanie zaburzeń Integracji Sensorycznej

-prowadzenie terapii Integracji Sensorycznej

-prowadzenie zajęć Sensoplastyki

-prowadzenie zajęć wykorzystujących wybrane elementy terapii neurotaktylnej

Integracja Sensoryczna jest metodą terapii dzieci, u których nieprawidłowo funkcjonuje przewarzanie bodźców. Objawy dysfunkcji integracji sensorycznej najczęściej manifestują się:

• wzmożoną lub obniżoną wrażliwością na bodźce,
• niewłaściwym poziomem uwagi,
• obniżonym poziomem koordynacji ruchowej,
• opóźnionym rozwojem mowy,
• nieprawidłowym poziomem aktywności ruchowej,
• trudnościami w zachowaniu
• problemami edukacyjnymi

Problemy w zakresie Integracji Sensorycznej są rozpoznawane u dzieci będących w normie intelektualnej, z trudnościami w nauce. Również u dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, ruchową, zaburzeniami ze spektrum autyzmu, ADHD mogą istnieć przesłanki do badania Integracji Sensorycznej.

• Do najczęstszych objawów nieprawidłowości w zakresie Integracji Sensorycznej należą:
• Dziecko jest niespokojne, płaczliwe, ma kłopoty z zaśnięciem
• Dziecko ma trudności z samodzielnym piciem, żuciem i przełykaniem pokarmów (preferuje dania papkowate),
• Dziecko źle toleruje wykonywanie przy nim czynności pielęgnacyjnych i higienicznych, takich jak: obcinanie włosów, paznokci, mycie twarzy, zębów, smarowanie kremem, czesanie, czyszczenie nosa, uszu itp.
• Dziecko wiele czynności samoobsługowych wykonuje z trudem, powoli, niezdarnie,
• Dziecko ma problemy z samodzielnym myciem się, ubieraniem, zwłaszcza zapinaniem guzików i sznurowaniem butów,
• Dziecko ma słabą równowagę: potyka się i upada częściej niż rówieśnicy, prawie zawsze ma jakiś siniak czy zadrapanie,
• Dziecko podczas dłuższego siedzenia ma trudności z utrzymaniem głowy w pozycji pionowej, podpiera ją ręką, kładzie się na stoliku itp.
• Dziecko jest nadruchliwe, nie może usiedzieć/ustać w jednym miejscu,
• Dziecko trudno się koncentruje, a łatwo rozprasza,
• Dziecko jest impulsywne, nadwrażliwe emocjonalnie, często się obraża,
• Dziecko bywa uparte, negatywistyczne,
• Dziecko w porównaniu do innych dzieci czy wymogów sytuacji porusza się zbyt szybko lub za wolno,
• Nabywanie nowych umiejętności ruchowych sprawia dziecku trudność, np. jazda na rowerze, rzucanie i łapanie piłki, pływanie,
• Dziecko wchodząc/schodząc po schodach częściej niż inne dzieci trzyma się poręczy, niepewnie stawia nogi,
• Dziecko nieumyślnie wchodzi lub wpada na meble, ściany, inne dzieci,
• Dziecko niewłaściwie czy wręcz dziwacznie trzyma różne przedmioty codziennego użytku, np. nożyczki, sztućce czy przybory do pisania,
• Dziecko unika baraszkowania z rodzicami lub rodzeństwem,
• Dziecko uwielbia ruch, poszukuje go, dąży do niego. Jest stale w ruchu – biega, podskakuje, często zmienia pozycję ciała
• Dziecko przejawia duży lęk przed upadkiem lub wysokością, okazuje niepokój, gdy musi oderwać nogi od podłoża, np. wejść na wysokie schody, na drabinkę, usiąść na wysokim stołku,
• Dziecko w nowym miejscu czuje się zagubione, potrzebuje sporo czasu by zdobyć orientację w otoczeniu,
• Dziecko często myli stronę prawą i lewą, w obrębie własnego ciała oraz w otaczającej przestrzeni, podczas gier zespołowych zdarza się, że biegnie w innym kierunku niż jego drużyna, w inną stronę niż piłka, którą ma złapać, jest zdezorientowane, ma słabe wyczucie odległości
• Dziecko nie ma dominacji jednej ręki,

(info. Polskie Towarzystwo Integracji Sensorycznej)

• Dziecko ma trudności z czytaniem i pisaniem, częściej niż inne dzieci w jego wieku myli, odwraca znaki graficzne, ma trudności w przepisywaniu, przerysowywaniu z tablicy,
• Dziecko ma kłopoty z cięciem nożyczkami, rysowaniem po śladzie, kalkowaniem itp.sprawia wrażenie słabego, szybko się męczy,
• Dziecko nie lubi karuzeli, huśtawki, lub przeciwnie – uwielbia to.

Należy pamiętać, że najczęściej spotykanymi dysfunkcjami integracji sensorycznej są: nadwrażliwość (obronność) dotykowa związana z wygórowaną reakcją na bodźce, nadwrażliwość oralna dotycząca okolic buzi, dyspraksja polegająca na trudnościach z zaplanowaniem i wykonaniem czynności ruchowych czy niepewność grawitacyjna, której cechą charakterystyczną jest lęk przed zmianą pozycji ciała.

CENTRUM INTEGRACJI SENSORYCZNEJ

Centrum jest działem Poradni Pro Vobis, w którego skład wchodzą specjaliści różnych dziedzin diagnozy i terapii, co pozwala na opracowywanie indywidualnych, często wieloprofilowych programów terapii. Ponad to Centrum jest organizatorem szkoleń i staży.

Integracja Sensoryczna jest znakomitą forma pomocy dzieciom z dysleksją, dyskalkulią, ADHD, autyzmem i innymi zaburzeniami utrudniającymi funkcjonowanie.

W skład zespołu specjalistów wchodzą:

1. Psycholog
2. Pedagog arteterapeuta
3. Specjalista terapii zajęciowej
4. Specjalista Diagnozy i Terapii SI posiadający uprawnienia do prowadzenia diagnostyki
5. Konsultant terapii SI
6. Konsultant neurologopedyczny Poradni
7. Specjalista terapii ręki
8. Specjalista Sensoplastyki
9. Konsultant gimnastyki korekcyjnej

Tak wiec prowadzimy :

1. Indywidualną terapię Integracji Sensorycznej
2. Grupowe zajęcia z wykorzystaniem Integracji Sensorycznej
3. Indywidualne zajęcia sensoplastyki i arteterapii
4. Grupowe zajęcia sensoplasyki i arteterapii
5. Indywidualne zajęcia terapii ręki
6. Indywidualne i grupowe zajęcia gimnastyki korekcyjnej
7. Indywidualne zajęcia z wykorzystaniem elementów terapii neurotaktylnej

Zajęcia integracji sensorycznej mają za zadanie nauczyć mózg dziecka odpowiednich reakcji adaptacyjnych, czyli właściwych odpowiedzi na bodźce, które dotychczas błędnie odczytywał. Terapeuta wie jaką aktywność, w jakiej kolejności i ile czasu prowadzić, aby nam pomóc.

ZAPAMIETAJ!

Zaburzenia Integracji Sensorycznej nie pojawiają się nagle.

Są to wrodzone trudności dziecka, które bez interwencji (odpowiednia pielęgnacja i stymulacja sensoryczna, terapia) same nie znikną.

Jeżeli zauważyliście Państwo jakiekolwiek trudności związane z funkcjonowaniem dziecka bądź też chcielibyście się upewnić, że rozwój waszej pociechy przebiega prawidłowo – warto zapisać się na konsultację.

Uwaga! Do podjęcia terapii konieczne jest przeprowadzenie

Pełnej Diagnozy Rozwoju Procesów Sensorycznych.

Diagnoza procesów Integracji Sensorycznej obejmuje:

1. Pełna diagnoza Oceny Dojrzałości Procesów Sensorycznych składa się z kilku części:
2. Szczegółowy Wywiad z Rodzicem- Terapeuta zadaje pytania związane z przebiegiem ciąży, szczegółowym rozwojem dziecka w pierwszym roku życia, przebiegiem chorób, bieżącymi trudnościami i problemami dziecka itp.
3. Kwestionariusz Sensomotorycznego Rozwoju Dziecka – Rodzice proszeni są o odpowiedź w formie pytań zamkniętych (odpowiedź tak lub nie) na wiele pytań związanych z funkcjonowaniem i rozwojem dziecka.
4. Obserwacja Kliniczna – Szereg zadań, o których wykonanie jest proszone dziecko, w celu wykluczenia lub potwierdzenia trudności z obszaru związanego z SI (np. reakcje równoważne, posturalne, koordynację, planowanie motoryczne i wiele innych)
5. Obserwacja Swobodnej i Ukierunkowanej Zabawy – na podstawie obserwacji swobodnej zabawy doświadczony terapeuta wyciągnie szereg diagnostycznych wniosków dotyczących funkcjonowania dziecka.
6. Przekazanie pisemnej diagnozy i jej omówienie - Na ostatnim spotkaniu (bez udziału dziecka) otrzymujecie Państwo pisemną diagnozę, uprawniającą do skorzystania z Terapii SI na terenie całego kraju wraz z zaleceniami terapeutycznymi oraz szczegółowe omówienie diagnozy.

Konsultacja Integracji Sensorycznej

skierowana jest do wszystkich dzieci, których rodzice nie mają pewności, czy problem dziecka tkwi w deficytach przetwarzania sensorycznego, czy może ma inne źródło. Podczas spotkania specjalista (konsultant lub terapeuta) oceni proces rozwoju SI pod kątem zgłaszanego problemu, dodatkowo zwróci uwagę na ogólne funkcjonowanie sensoryczne dziecka. Pierwszym krokiem jest analiza, która pozwoli terapeucie ukierunkować obszar badania dziecka, a tym samym dopasować proponowane aktywności celem skutecznej weryfikacji potencjalnych problemów. Konsultacja kończy się przekazaniem informacji zwrotnej rodzicowi, przekazaniem zaleceń i strategii dalszego postępowania. W sytuacji, kiedy zachodzi konieczność wykonania pełnej diagnozy, spotkanie może zostać potraktowane, jako pierwsze spotkanie diagnostyczne.

Gimnastyka korekcyjna z elementami integracji sensorycznej

Zajęcia gimnastyki korekcyjnej z elementami integracji sensorycznej są kierowane do dzieci z wadami postawy, które są skutkiem słabego umięśnienia oraz nieprawidłowych nawyków. Dzieci te wymagają specjalnego ruchu korekcyjnego. Dodatkową motywacją jest forma zajęć- są to zabawy i gry ruchowe. Aby podnieść atrakcyjność zajęć wykorzystywane są elementy integracji sensorycznej. Najlepsza nauka to nauka poprzez zmysły. Dlatego podczas zajęć będziemy nie tylko egzekwować poprawne wykonanie ruchu w skorygowanej postawie ale też oddziaływać na takie zmysły jak dotyk, wzrok, słuch, węch.

Terapia ręki

Jej celem jest usprawnienie motoryki małej, czyli ruchów precyzyjnych dłoni i palców- może być jedną z metod terapeutycznych wspomagających terapię dysleksji

Jakie są wskazania do terapii ręki:

1. problemy z samoobsługą np. ubieranie się, zapinanie guzików, zasuwanie suwaka
2. unikanie czynności manualnych np. rysowania, lepienia z plasteliny
3. obniżone lub podwyższone napięcie mięśniowe w obrębie kończyny górnej
4. problemy podczas czynności, które wymagają precyzyjnych ruchów
5. niemożność skoordynowania obu rąk podczas wykonywania czynności manipulacyjnych
6. nieprawidłowa postawa ciała

Terapia ręki skierowana jest również dla dzieci i młodzieży:

1. niechętnie podejmujących czynności manualne (malowanie, lepienie z plasteliny, układanie drobnych przedmiotów),
2. mających problem z nauką czynności samoobsługi codziennej (ubieranie, wiązanie sznurowadeł, zapinanie guzików itp),
3. mających wyraźnie obniżone lub podwyższone napięcie mięśniowe w obrębie kończyny górnej i obręczy barkowej,
4. mających problem z koordynacją obu rąk podczas czynności manipulacyjnych,
5. wykonujących czynności wymagające dużej precyzji zbyt wolno lub za szybko i niedbale,
6. nie lubiących dotykać nowych i różnorodnych faktur,
7. ma trudności z planowaniem ruchowym i uczeniem się nowych czynności manualnych, manipulacyjnych;
8. niechętnie podejmuje czynności wymagających precyzyjnych ruchów dłoni czy palców (jak pisanie i rysowanie, malowanie, lepienie z plasteliny, układanie drobnych przedmiotów);